Ξέρουμε ποιοι είμαστε;

Η Γη δημιουργήθηκε χωρίς εμάς και θα πεθάνει χωρίς εμάς. Ένα τίναγμα του ώμου της είμαστε και συνεχίζει την πορεία της. Μάλλον είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ποιοί είμαστε και τι κάνουμε.
Για την καλύτερη συμβίωση μας και επιβίωση μας πάνω στη Γη. Αν δεν δούμε πέρα από μας δεν πιστέψουμε ότι μέσω του συνόλου έχουμε το οποιοδήποτε αποτέλεσμα θα παραμείνουμε στάσιμοι ως όντα.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος δεν φτιάχτηκε τυχαία ούτε βέβαια ότι έχει συγκεκριμένη αποστολή εδώ που ήρθε αλλά πρέπει σαν νοήμων ον να αφυπνιστεί να αρχίσει να αναρωτιέται να ρωτά να ψάχνει να αντιφάσκει ακόμα και με τον ίδιο του τον εαυτό.
Όταν το κάνει αυτό θα δει ότι είναι πολύ μικρά τα πράγματα για τα οποία ανησυχεί, αγχώνεται, στεναχωριέται και μάλλον πρέπει αυτά τα αρνητικά συναισθήματα να τα διώξει από πάνω του όσο και να του αρέσουν(γιατί του αρέσουν).
Πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται μέσα στη καθημερινότητα του ότι δεν χωράνε τέτοιου είδους συναισθήματα και πρέπει να τα διώξει η να τα προσαρμόσει προς όφελος της καλής του διάθεσης. Τον πόνο να τον θεωρήσει μάθημα για να είναι πιο δυνατός, το άγχος για να είναι καλύτερος και πιο ξύπνιος, την νοσταλγία προσδοκία προς κάτι καλύτερο.
Αφού λοιπόν δει μόνο θετικά τον εαυτό του αλλά και τη ζωή του μόνο τότε θα έχει θετικά αποτελέσματα τόσο για εκείνον όσο και για το κοινωνικό σύνολο. Δύνεται η ικανότητα από αυτή την οπτική γωνία να έχεις τόσο θετική ενέργεια που να θες να αλλάξεις τον κόσμο να θες όλος ο κόσμος να είναι χαρούμενος σαν εσένα όπως και η Γη να είναι σε ισορροπία και βιώσιμη προς τον άνθρωπο.
Αν λοιπόν σταματήσεις να το παίζεις δάσκαλος στον κάθε ένα γύρω σου για το ποιος έχει δίκιο αλλά και για το ποιος είναι πιο έξυπνος και κρατήσεις αυτά που έχεις στο νου μόνο για λίγους που συμμερίζονται τις απόψεις σου θα δεις ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Όμως μπορεί και να μην αλλάξει αλλά σίγουρα εσύ θα είσαι καλά με τον εαυτό σου που και μόνο προσπάθησες και αυτό θα σου δίνει την μεγαλύτερη χαρά από όλες….το να προσπαθείς για κάτι καλύτερο.